Kaiken - Jean Christophe Grange

 Kahramanımız baş komiser Olivier Passan, Japon asıllı karısı ve iki çocuğu ile birlikte, Paris’te yaşamaktadır. Passan, yetimhanede geçen çocukluğunu izlerini halen üzerinde taşır. Japon kültürüne olan ilgi ve hayranlığı, bir müddet  Japonya’da görev yapmasına neden olur. Çok aşık olarak evlendiği karısı ile boşanmanın eşiğindedir ve çocukların rahatı için evde, 1 hafta Passan, diğer hafta karısı kalacak şekilde yeni bir düzene başlamak üzeredirler. Bu arada Passan, kendi gibi yetimhanelerde büyümüş seri katil “doğumcu”nun peşindedir. Hiçbir bulgu tam olarak adamı yakalamasına yardımcı olmazken evinde yaşadığı gerilimli olayların da sorumlusunun “doğumcu” olduğunu düşünür. İlk bölüm, Passan’ın seri katili yakalamasıyla biter…

Hikayenin devamı olan ikinci bölüm ise Passan ve karısı arasındaki ilişkinin ve karısının Japonya’daki hayatının etrafında döner. Geçmiş, hiçbir zaman geleceğimizin yakasını bırakmaz. Olayların gelişimi de Passan ve karısını olayların başladığı yere, Japonya’ya kadar götürür.

Grange, bu kez sanki iki ayrı mini romanı, aynı kahramanlar yardımıyla birleştirmiş. Çünkü okuduğunuzda hem ilk bölümdeki seri katilin ikinci bölüme etkisi zayıf kalıyor, hem de ilk kısımda ana karakter olan Passan’ın karısı Noako’ya gereken önem verilmiyor. Ayrıca bir bakıyorsunuz neredeyse kitabın sonunda bambaşka bir karakter olaylara damgasını vuruyor… Kaiken, oldukça sürprizli bir kitap anlayacağınız.

 Jean Christophe Grange’nin hemen hemen tüm kitaplarını okudum. Grange polisiyeyi bana sevdiren nadir yazarlardan biridir. Kitaplarının her birinde gördüğüm ortak özellik, son bölümüne kadar gayet sürükleyici olup keyifle okunurken final bölümünde zırvalıkta zirve yapmasıdır. “Kaiken” de ise final kısmı kitabın bütününden biraz kopuk olsa da yine de sonuna kadar gerilim iyi muhafaza edilmiş.

Kitaba konu olan “kaiken” ise 8-10 inch boyunda, cepte taşınabilen, iki veya tek yüzü keskin, Japon kültürüne özgü bir silah.  Samuray kadın ve erkekler, taşıması kolay olduğu için yanlarında kaiken taşırlarmış ve bir samurayla evlenen kadın da kocasının evine taşındığında yanında kaikeni olmak zorundaymış.

Kaiken