Öyküleriyle tanınan Yekta Kopan'ın ikinci romanı "Aile Çay Bahçesi", bir solukta okunan, samimi bir kitap. Adıyla sizi çocukluğunuza, gençliğinize götürürken bir aile dramına ortak oluyorsunuz.
Olaylar, ailenin büyük kızı Müzeyyen'in ağzından anlatılıyor. Müzeyyen, annesinin, büyükannesinin biriciği... Müzeyyen; süslenmiş, güzelliklerle bezenmiş demek... Her şeyde iyi olmak zorunda, ta ki hiç istemediği halde doğan, yıldızlığını elinden alan kızkardeşi Çiğdem aileye katılana kadar. Çiğdem'in doğumuyla çok sevdiği annesi ölürken babası da gittikçe evden uzaklaşıp Müzeyyen'i küçücük dünyasında delice kıskandığı kardeşi ve büyükannesiyle yalnız bırakıyor. Ve bu durumda Müzeyyen'e "kötü" olmak düşüyor. Çiğdem'e karşı son derece hoşgörüsüz ve uzak bir abla oluyor.
Bir gün babasının ölüme adım adım yaklaştığı haberiyle soluğu çocukluğunun anılarıyla dolu yazlık evlerinde alıyor. İki kızkardeş, beraber o güne kadar görülmemiş bir yakınlaşma yaşarken diğer yandan babalarıyla da hesaplaşırlar. Bu esnada, Müzeyyen aslında hepsini gönlünde kucakladığının farkına varır ve babasının son yolculuğunda ona düşen görevi tereddütsüz yerine getirir.
Yekta Kopan'ı "filuçuşu" blog sitesinde de takip ediyorum. Televizyona yaptığı kültür ve sanat içerikli programlar ve tweeterdaki yorumlarıyla da çok başarılı... "Aile Çay Bahçesi" kitabı da beni derinden etkiledi. Mutlaka okuyun diyorum.
çok güzeldi gerçekten...
YanıtlaSil