Şermin Yaşar'ın "Göçüp Gidenler Koleksiyoncusu" öykü kitabı, içindeki 19 hikaye ile bu dünyadan şöyle ya da böyle geçip gidenleri ve ardında bıraktıklarını konu ediyor. Bu sıcacık kitap, o kadar sizi saracak ki adeta Şermin Yaşar'ın müptelası olacaksınız. Son derece akıcı bir yazım tarzıyla bana tekrar öyküleri sevdirdi bu kitap.
Kitabın son öyküsü olan yakın zamanda kaybettiği eşine yazmış olduğu “Geçtiğimiz Kırk Gün” bence sözün bittiği yer…
“Geçtiğimiz kırk gün bana aynı yalanı söylediler. Dediler ki sevdiğin ölünce kırk mum yanar, her gün biri söner, biri bekler. O tek mum ebediyen yanar, acını o tek mum tutar. Ben buna inandım. Hayalimde otuz dokuz mum söndürdüm her gece üfleyerek, içimdeki cılız nefeslerle. Göğsümdeki sızı hafifler, kalbim tekrar toplanır, ciğerime derin bir nefes girer diye kırk gün bekledim. Sabah uyandım kendimi yokladım. Öğlen tekrar baktım. Kırkıncı ikindiyi beklerken kırkikindi yağmurları boşandı gözlerimden. Gecesini bekledim ve de gece yarısını. Hiçbir şey olmadı. Yalanınız batsın dedim. İçimde tek bir mum kalacaktı hani; peki ne, bu yürekteki bin dönümlük orman yangını?”
Hikayelerdeki ortak duygu yalnızlık, kayıp, ölüm ve yas... Hepsi hayatın ta içinden... Sadık bir okur kazandı... Daha nice kitaplara Şermin Yaşar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder